اشتغال ارزان و پایدار در صنایع دستی کامیاران - مجله نیلوفری

همچنین از سوی دیگر فعالیت تعاونی ها در این زمینه موجب رونق هر بیشتر صنایع دستی این شهر شده است، چنان که بیش از 500 نفر در آنها فعالیت دارند.

• زمینه درآمدزایی

یک بانوی کامیارانی که در زمینه صنایع دستی فعالیت دارد، می گوید: پس از مهاجرت به شهر زمان زیادی در طول روز بیکار بودم و به وسیله کلاس های آموزشی با جوراب بافی آشنا شدم. صغری محراب پور ادامه می دهد: بیش از 7 سال است که در زمینه جوراب بافی فعالیت دارم و وارد بازار کار شده ام. همچنین برای جذب بیشتر مشتری از طرح و الگوهای قدیمی در بافت جوراب استفاده می کنم.

وی می افزاید: جوراب به 2 روش سنتی و صنعتی بافته می گردد. روش سنتی آن یک ماه آموزش لازم دارد و کمتر از 30 هزار تومان تجهیزات بافتنی می خواهد. در روش صنعتی نیز 2 هفته زمان برای یادگیری و 2 میلیون تومان تجهیزات و ماشین ریسندگی احتیاج است. این بانوی کامیارانی ادامه می دهد: برای دستیابی به سود مناسب و کارآفرینی ضرورت دارد که این صنایع دستی به صورت صنعتی و ماشینی فراوری گردد. به طور میانگین در طول روز بیش از 300 جفت جوراب می توان بافت. همچنین با دستمزد نیروی کار و خرید مواد اولیه به احتساب هر جفت 3 هزار تومان روزانه می توان 250 تا 300 هزار تومان به دست آورد.

محراب پور می افزاید: با راه اندازی یک کارگاه و به کارگیری چند بانوی متقاضی کار می توان درآمدزایی پایداری برای زنان در کامیاران ایجاد کرد. وی ادامه می دهد: در این مدت 7 سال بیش از 35 بانوی کامیارانی را در زمینه جوراب بافی که جزو صنایع دستی این منطقه است آموزش دادم و روانه بازار کار شدند. این بانوی کامیارانی می افزاید: ضرورت دارد که برای حمایت از زنان کارآفرین تسهیلات بانکی کم بهره و شرایط آموزش به وسیله دستگاه های اجرایی مانند بهزیستی، میراث فرهنگی، کمیته امداد و... فراهم گردد.

محراب پور می گوید: نقش های خاصی در بافت این نوع جوراب ها استفاده می گردد که از انواع آن می توان به اشکال فرامیرزایی، شمامه، حیوانات، منطقه و اشکال هندسی اشاره نمود. همچنین علاوه بر الیاف مصنوعی از پشم گوسفند و موی بز در بافت این نوع جوراب استفاده می گردد. علاوه بر تنوع رنگ از ماندگاری و استحکام بالایی برخوردار است.

• تغییر سلیقه مردم

یکی از کارآفرینان کامیارانی که بیش از 25 سال است در زمینه صنایع دستی فعالیت دارد، می گوید: چندین سال است که در زمینه گیوه بافی فعالیت دارم و تاکنون ده ها نفر را در این زمینه آموزش داده ام. رحیم صابری ادامه می دهد: به دلیل رشد شهرنشینی و ورود کالاهای مختلف، سلیقه مردم این شهر نیز تغییر نموده است. کمتر شهروندی در کامیاران لباس کُردی و گیوه می پوشد و این رویه موجب کسادی بازار فراورینمایندگان آن شده است.

وی می افزاید: در کامیاران استادکاران اندکی در زمینه منبت و نازک کاری بر روی چوب فعالیت دارند. محصولاتی مانند جعبه جواهرات، ساعت، قاب عکس و ده ها محصول دیگر فراوری می نمایند که در بازار سایر شهرهای استان به فروش می رسد. صابری تصریح می نماید: بیش از 5 سال است که با حمایت میراث فرهنگی استان کارگاه های کوچک خانگی در زمینه سوزن دوزی در روستاهای کامیاران راه اندازی شده است.

وی ادامه می دهد: یکی از فرزندان دخترم در روستای پالنگان کامیاران زندگی می نماید و در زمینه سوزن دوزی روی ملحفه، رومیزی و... فعالیت دارد و به صورت میانگین با 5 ساعت کار روزانه درآمدی بیش از 45 هزار تومان دارد. این استاد صنایع دستی می گوید: به دلیل وجود رودخانه ها در بعضی روستاهای کامیاران انواع درخت بید و نی رشد می کرد که از آن در فراوری سبد استفاده می شد. همچنین به دلیل تنوع طلبی و ورود انواع اجناس پلاستیکی، جایی برای صنایع دستی مانند سبدهای چوبی و حصیری در بازار کامیاران وجود ندارد.

• اشتغال پایدار با حمایت از فعالان حوزه صنایع دستی

کارشناس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کردستان می گوید: بیش از 102 هزار نفر در کامیاران زندگی می نمایند که به دلیل دستیابی به درآمد بیشتر و رفاه به شهرنشینی روی آورده اند. بر همین اساس بیش از 60 درصد جمعیت کامیاران در شهر ساکن هستند. سعید نظری ادامه می دهد: به دلیل محدودیت های اشتغال زایی در زمینه معادن و کارخانه ها، ضرورت دارد برای کاهش مهاجرت و درآمدزایی از ظرفیت های موجود منطقه استفاده گردد.

وی می افزاید: در بیشتر روستاهای کامیاران شاهد انواع صنایع دستی مانند جوراب بافی، شال بافی، گلیم بافی، فرش بافی، سوزن دوزی، منبت کاری و ده ها نمونه دیگر هستیم. شایان ذکر است که با اعطای تسهیلات به کارآفرینان و ایجاد بازار فروش، علاوه بر رونق مالی منطقه، معرفی صنایع دستی و ایجاد اشتغال زایی پایدار خانگی شکل خواهد گرفت. نظری تصریح می نماید: در سال های اخیر چند تعاونی با حمایت اداره کار، رفاه و تعاون اجتماعی در کامیاران احداث شده است که بیش از 500 نفر در آن فعالیت دارند.

وی ادامه می دهد: چند نمونه صنایع دستی مانند قالی با طرح ماسی درهم، قلاب دوزی، سجاده بافی، موج بافی و گلدوزی به دلیل کمبود مواد اولیه و هزینه فراوان کارگاه های آن در حال فراموشی است. همچنین ضرورت دارد که در بازار کامیاران مانند سایر شهرهای کشور فعالان صنفی از این محصولات و صنایع دستی خاص منطقه برای فروش استفاده نمایند. نظری می گوید: کامیاران با شهرهای جوانرود و روانسر در استان کرمانشاه هم مرز است. این ظرفیت موجب تلفیق فرهنگ این مناطق با هم شده است که نمونه آن در ترکیب بندی و تنوع صنایع دستی منطقه به وفور قابل مشاهده است.