روایت های عجیب تجربه گران مرگ از آنچه در لحظات شبیه مردن دیده اند - مجله نیلوفری

به گزارش روزیاتو، بیماران شرکت نماینده در این پژوهش به محققان گفته بودند در فاصله ای که برای احیای آن ها کوشش شده بود، عزیزان درگذشته خود را دیده و در بالای بدن خود شناور مانده بودند.

بعضی از آن ها نور های درخشان و پیکر هایی فرازمینی دیده بودند و بعضی تجربه های ترسناکی مانند احاطه شدن با موجوداتی شیطانی داشتند.

دکتر سم پرنیا، محقق ارشد دانشگاه نیویورک و پزشک مراقبت های ویژه می گوید: گرچه پزشکان تا مدت ها تصور می کردند که مغز حدود 10 دقیقه بعد از آنکه قلب از اکسیژن رسانی به آن باز بماند، دچار صدمه دائمی می گردد، اما پژوهش ما نشان داد که مغز می تواند حین انجام سی پی آر علائمی از بهبودی نشان دهد.

توهمات و رویا ها

بیمار شماره 1:

من نام خودم را بار ها و بار ها شنیدم. دورم را تماماً چیز هایی مثل موجودات شیطانی و هیولا ها گرفته بودند. انگار سعی داشتند اعضای بدنم را از هم پاره نمایند. در گوشه بالا سمت راست جایی که بودم می توانستم یک نفر را ببینم. هیچ صورتی نداشت، ولی بدنش مردانه بود. نامم را فریاد زد و قبل از اینکه خیلی دیر گردد، دستم را قاپید. من دستم را دراز کردم و احساس کردم کسی مرا به طرف خودش می کشد. صدایی شنیدم که می پرسید: نفس می کشد؟ نفس می کشد؟

بیمار شماره 2:

یادم است که در یک زمین وسیع بودم که چادر های خاکستری رنگی در همه جای آن پراکنده بود. پیکر های بدون صورتی هم بود. یادم است که داشتم از یک تنگه عبور کردم. طرف دیگر تنگه مردانی با ردا های سفید رنگ بودند که با کلاه آن ها صورت خود را پوشانده بودند. آخرین چیزی که یادم می آید این است که همه آن ها به طرف من اشاره کردند. بعد از آن، تمام آن جهان تیره و تار شد.

مشاهده نور

بیمار شماره 3:

یادم است که یک نور بود… نزدیک من قرار داشت. این نور مثل برج بزرگی از قدرت جلویم قرار داشت، اما تنها گرما و عشق ساطع می کرد. تمام زندگی ام را در چشم برهم زدنی دیدم و احساس افتخار، عشق، شادی و غم کردم، همه این احساسات به درونم جاری می شد. همه تصاویر از خودم بود، اما از زاویه ای از کنارم یا از دور… من عواقب زندگی ام را دیدم، هزاران انسانی که با آن ها تعامل داشتم و احساسی که آن ها نسبت به من داشتند را حس کردم، زندگی شان و تأثیری که بر آن ها گذاشته بودم را دیدم. بعدش عواقب زندگی ام و تأثیر اعمالم را دیدم.

بیمار شماره 4:

من مستقیم به جایی از جنس نور رفتم. آرام و فوراً اتفاق افتاد… جایی که بودم به نظرم شبیه به بیرون یک راه ورودی بود… آنجا هیچ چیزی جز عشق، خوبی، حقیقت و همه چیز های مرتبط با عشق نبود. هیچ جایی برای ترس یا چیز های شیطانی یا هر چیزی جز این عشق وجود نداشت. از همه برترین امید ها یا تجربه هایم فوق العاده تر بود. فراتر از کامل، به آن شکلی به عنوان انسان می شناسیم بود. هیچ کلمه ای برای توصیفش نیست. خیلی راضی بودم که آنجا هستم.

جدا شدن از خود

بیمار شماره 5:

من دیگر در بدن خودم نبودم. بدون وزن یا جسم شناور شده بودم. من بالای بدنم بودم و درست زیر سقف اتاق مراقبت های ویژه بودم. صحنه ای که داشت در زیرم رخ می داد را می دیدم…. من که دیگر آن جسمی نبودم که تا یک لحظه قبل به من تعلق داشت، خودم را در موقعیتی متعالی تر یافتم. جایی بود که هیچ ارتباطی با هیچ گونه تجربه مادی نداشت.

بیمار شماره 6:

از من سؤال شد که آیا می خواهم به خانه بروم (منظور آنجا بود) یا می خواهم برگردم اینجا. گفتم که من دو پسر دارم که به من احتیاج دارند و باید برگردم. یک دفعه دوباره در بدنم قرار گرفتم و دردی که مفصل هایم می پیچید را احساس کردم. یادم نیست که آن موقع دور و برم داشت چه اتفاقی می افتاد، فقط یادم است که داشتم درد می کشیدم.

مراقبت های پزشکی

بیمار شماره 7:

وقتی سعی کردند که مرا احیا نمایند و قلبم دوباره آغاز به زدن کرد، می توانستم احساس کنم که داشتند از دستگاه شوک استفاده می کردند تا قلبم را دوباره به کار بیاندازند. می توانستم بالا و پایین شدن بدنم را حس کنم.

بیمار شماره 8:

من احساس می کردم که انگار کسی داشت به قفسه سینه ام ضربه می زد. سعی می کردم او را از خودم دور کنم، ولی دست هایم بسته بودند.

تجدید ملاقات با عزیزان درگذشته

بیمار شماره 9:

یادم است که پدرم را دیدم.

بیمار شماره 10:

فکر کردم که صدای مادربزرگم که از جهان رفته را شنیدم که می گفت: تو باید برگردی.