تلویزیون به کمک تئاتر بیاید، شرایط تمرین و اجرای نمایش ها همچنان مبهم است
به گزارش مجله نیلوفری، مدرس و کارگردان تئاتر با اشاره به تداوم شرایط مبهم در حوزه تمرین و اجرای نمایش ها، از مدیران تلویزیون خواست تا به کمک تئاتر بیایند.
رحمت امینی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران، با اشاره به بازگشایی سالن های تئاتر و اجرای نمایش ها که از هفته گذشته شروع شده است گفت: طبیعی است که به عنوان یک تئاتری مشتاق باشم که سالن ها باز باشد و تماشاگران نه بافاصله که مثل گذشته در همه صندلی ها بنشینند و همه ردیف ها پرشود و حتی دوسه ردیف روی زمین بنشینند.
وی اظهار کرد: تازه در چنین شرایطی است که می توانیم اندکی به درآمدزایی تئاتر امیدوار باشیم؛ اما فعلاً چاره ای نیست و برای زنده بودن تئاتر باید به این محدودیت ها بسنده کنیم.
تئاتری های فداکاری که خطر کرده اند
این کارگردان تئاتر افزود: از طرف دیگر، ما واقعاً نمی دانیم که در سالن های تئاتر با آن ویژگی های خاصی که دارد چه مقدار می توان مانع از انتشار ویروس کرونا شد.در تئاتر یک بخش پشت صحنه داریم، یک بخش به عنوان بازیگران روی صحنه هستند و یک عده هم تماشاگرند. یعنی سه جمعیت مبتلا به خطر و در معرض بیماری. این خطر از سالن های سینما بیشتر است. چون معمولاً در سالن های تئاتر شما باید همه دریچه ها و درهای سالن راببندید و کاملاً در یک فضای سربسته هستیم.
امینی عنوان کرد: بنابراین دوستانی که الان چراغ تئاتر را روشن نگه داشته اند واقعاً فداکاری می کنند. دست به کار بزرگی زده اند و پناهی هم ندارند. به نظر من با شروع محدودیت ها تعطیلی های کرونا یکی از بدترین اوضاع مالی و معیشتی به تئاتری ها مربوط است.
وی افزود: شاید برخی از فعالان حوزه نمایش، مدرس و عضو هیئت علمی باشند یا این که در مرکز هنرهای نمایشی و حوزه هنری شاغل باشند؛ اینها تعداد محدودی در برابر ده ها هزار نفری هستند که در تئاتر ایران فعالیت می کنند و منبع درآمد دیگری ندارند.
این مدرس تئاتر اظهار کرد: واقعاً الان نمی شود برای همان درآمد اندکی که گروه های نمایشی پیش از این داشتند هم برنامه ریزی و پیش بینی داشت.حتی اگر با وجود این خطرها تمرین را شروع کنیم، بعد در کدام سالن می خواهیم اجرا کنیم؟ چه تعداد تماشاگر خواهیم داشت؟ حتی با رعایت همه اصول بهداشتی، بخش عمده ای از تماشاگران از آمدن به سالن تئاتر هراس دارند و حق هم دارند.
تلویزیون وام دار تئاتر است و باید به کمک آن بیاید
امینی گفت:واقعاً اوضاع مبهم است و تنها جایی که می تواند کمی به این اوضاع کمک کند، اداره کل هنرهای نمایشی است. اداره کل به هر حال برای اجرای تئاتر در طول سال یک کمک هزینه هایی را تعریف می کرده. به نظرم باید یک راهکار پیدا کند، با کمک دیگر نهادهای دولتی یک فرمولی پیدا شود که لااقل آن طبقات آسیب پذیر تئاتری که مطلقاً هیچ دستمزدی از جایی نمی گیرند، حمایت شوند. خانه تئاتر هم یک بانک اطلاعاتی قوی دارد لااقل این حمایت های دولتی که می شده الان به سمت این قشر آسیب پذیر سوق پیدا کند.
وی افزود: به نظرم در این شرایط سخت، تلویزیون هم باید به کمک تئاتر بیاید. به هرحال بخش عمده ای از سریال های تلویزیونی چه در عرصه فیلمنامه و چه در حوزه کارگردانی و بازیگری ریشه در تئاتر دارد و تلویزیون به نوعی وامدار تئاتر است. الان هم تلویزیون باید بخشی را برای نمایش تئاتر اختصاص بدهد. نه اینکه بخواهد صدقه بدهد،اما در بین این همه برنامه های مختلف و شبکه های گوناگون زمان هایی را هم به هنرمندان تئاتر اختصاص بدهد.
امینی در توضیح این مطلب گفت: گروه هایی که آمادگی دارند تئاترشان را ضبط کنند، حالا با مناسبات و ضوابط تلویزیون، اینها را خریداری کنند، حق و حقوق شان را بدهند، بعد به تدریج همین طور پخش کنند.
این کارگردان تئاتر عنوان کرد: فراموش نکنیم که در ابتدای فعالیت تلویزیون در سال های پیش از انقلاب، شاهد اجرای زنده تئاتر در تلویزیون بودیم که هنرمندان بزرگ ما مثل استاد علی نصیریان یا زنده یادان عزت الله انتظامی، داود رشیدی و محمدعلی کشاورز هم در آن نقش داشتند.
وی افزود: به هر حال این دوستان باید راه هایی را دنبال کنند تا مسیری برای بچه های تئاتری باز شود؛این به نفع خودشان هم هست چون بالاخره این برنامه ها هم مخاطبان خاص خود را دارد و ذخیره تصویری تلویزیون هم تأمین می شود. چون خیلی از بزرگان تئاتر ما سابقه همکاری با تلویزیون را دارند.
امینی با اشاره به این که اجرای تئاتر در فضاهای روباز هم تا اندازه ای می تواند به جذب مخاطب کم کند افزود: در تهران هفت هشت جا هست که این امکان را دارد. حتی ما نمونه های خوبی را هم دیده ایم. از حمید پورآذری و امثالهم که پیش از اینکه بحث کرونا پیش بیاید نمایش های روباز را داشته اند.
وی گفت: لااقل تا مهرماه می توانیم این قصه را این جوری هم داشته باشیم. به نظرم در این بخش، سازمان هنری فرهنگی شهرداری خیلی می تواند کمک کند. با این حال همانطور که گفتم تلویزیون خیلی ماندگارتر است. مدیران تلویزیون باید یک مقدار به این قضیه فکر کنند که بدنه ای از هنرهای نمایشی آسیب دیده و به کمک آن بیایند.
4104/
منبع: خبرگزاری دانشگاه آزاد آنا