وسایل حمل و نقل مردم در 100 سال گذشته، اصطلاح هم پالکی از کجا آمده؟ - مجله نیلوفری

به گزارش همشهری آنلاین، در میان قاجاریان، ناصرالدین شاه بیشتر از کالسکه استفاده می کرد. درشکه، چون حدود 4 نفر گنجایش داشت و 2 اسب آن را می کشید به مرور از کالسکه (وسیله خانوادگی و اشرافی بود) پیشی گرفت و شد وسیله حمل و جابه جایی بیشتر مردم. بعد ها چیزی مثل واگن اسبی آمد که جعفر شهری در کتاب تهران قدیم به آن اشاره می نماید. این وسیله با 2 اسب روی ریل راه آهن حرکت می کرد. همین واگن اسبی، آمد و شد را در چندین خیابان تهران به هم وصل می کرد و مردم برای رفت وآمد درون شهری از آن استفاده می کردند. به نظر می رسد واگن اسبی به نوعی از اجداد مترو امروزی محسوب می گردد.

هم پالکی های تهران

پالکی و کجاوه هم که هر دو دارای دو صندوق بدون در بودند از وسایل حمل ونقل دیگری است که قبل از آمدن ماشین به ایران رونق داشتند. پالکی و کجاوه دو طرف شتر یا قاطر بسته می شد؛ روباز آن را پالکی و نوع مسقف را کجاوه می نامیدند. اصطلاح هم پالکی هم از همین جا آمده؛ درواقع 2 نفری که داخل صندوق ها می نشستند، هم پالکی یکدیگر نامیده می شدند.

پاتوق درشکه چی های طهران

میدان خراسان تا همین 50 سال پیش پاتوق درشکه چی ها بود. در این میدان حدود 250 تا 300 درشکه ایستگاه داشتند که بیشتر مسافران آن را ساکنان مسگرآباد و زائران حرم شاه عبدالعظیم تشکیل می دادند و برای هر رفت وآمد 15 تا 20 ریال کرایه می پرداختند.

درمیان صاحبان درشکه ها که در میدان خراسان توقف می کردند کسانی دیده می شدند که بین 14 تا 18 دستگاه درشکه داشتند و همه را به درشکه چی ها سپرده بودند و به آن ها دستمزد می دادند. محل دیگر تجمع درشکه چی های تهران در محله امامزاده حسن (ع) بود که در بین آن ها از پیرمرد 60ساله تا پسربچه های 15 تا 16 ساله وجود داشت.

اتومبیل که آمد و تاکسی شد وسیله جابه جایی بیشتر مردم، کار و بار درشکه چی ها از سکه افتاد. با کم شدن عایدی درشکه داران، شکل زیبا و تر و تمیز اتاق درشکه تغییر کرد و 2 اسب هم به دلیل خرج زیاد تبدیل به یک اسب شد. از این زمان مردم اقبال شان به اتومبییل بیشتر شد، البته مردم اوایل از ماشین می ترسیدند و تا مدتی از وسایل حمل ونقل گذشته استفاده می کردند.