با این گل ها، بهار می شود - مجله نیلوفری

یکی از عناصر جان بخش بهاری، گل هایی است که در چند سال اخیر آمده اند سر سفره های هفت سین مان و شده اند عضو ثابت نوروز، علاوه بر سنبل که گل سرسبد هفت سین است گل های دیگری مثل سینره و کالانکوئه.

برخی گل ها را هم شاید سر سفره هفت سین نگذارند اما حتما در بازار عید سروکله شان پیدا می شود. در این گزارش می خواهیم کمی بیشتر درباره این گل های نوروزی حرف بزنیم.

گل سینره

سینره گیاهی است از خانواده آفتابگردان که از زمستان تا اوایل بهار گل می دهد. در گلخانه ها به صورت یک تا دوساله پرورش داده می شود.

گلش کم دوام است و معمولا در سال اول بیشترین رشد و کیفیت را دارد. گلخانه داران کاری می کنند تا گلدهی اش با شب عید مصاف شودکه مردم بتواند برای ایام نوروز آن را بخرند. انواع سینره پاکوتاه ، پابلند و گل درشت یا پرگل است. گل درشت ها زودتر از پرگل ها به گل می فرایند.

مهم ترین گونه های آن عبارتند از: سینره ستاره ای با بلندی 70-45 سانتی متر، سینره پرگل و پاکوتاه با بلندی60-30 سانتی متر، سینره گل درشت با بلندی 40 سانتی متر.

یکی از دلایل محبوبیت این گل تنوع بسیار زیاد رنگ در آن است که به تک رنگ های سفید، بنفش، صورتی، آبی کاربنی، قرمز یا دورنگ وجود دارد. همچنین از دیگر جذابیت های این گل آن است که گل هایش تمام سطح گلدان را می پوشانند.

نیازهای لازم برای رشد

دما: سینره هوای خنک را دوست دارد. به همین خاطر معمولا بعد از انتقال از گلخانه به خانه به دلیل اختلاف دما، عمرشان کوتاه می شود. اگر در دمای کمتر از 13درجه، رطوبت بالا و چند ساعت نور فیلترشده نگهداری شوند ماندگاری گل بیشتر می شود.

نور: از آفتاب مستقیم گریزان است. پس بهتر است آن را نزدیک یک پنجره شمالی بگذارید و یا اگر نور خانه تان زیاد است برایش سایه دهی را از قلم نیاندازید.

آبیاری: تشنگی پژمرده اش می کند اما آن قدر هم زیاد آبیاری نکنید که ریشه اش بپوسد. رطوبت محیط را می پسندد. برای همین روزانه از مه پاشی در فضای خانه استفاده کنید تا شادابی گل ها حفظ شود.

نکته: اگر چند روز مانده به سال نو می خواهید سینره بخرید گلدانی را انتخاب کنید که گل هایش غنچه و نیمه باز باشد و حتما آن را در قسمت خنک خانه نگهداری کنید تا عمر گل ها بیشتر شود.

گل کالانکوئه

کالانکوئه گیاهی است اهل آفریقا و از خانواده ساکولنت کراسولا. گل اشک تمساح هم دخترعموی کالانکوئه به حساب می آید. ترکیب برگ های سبز تیره گوشتی تخم مرغی و دندانه دار با گل های خوشه ای زیبا، ترکیب بسیار چشم نوازی است.

گونه های بسیار زیادی دارد و ارزش برخی گونه های آن در درجه اول به دلیل خاص بودن برگ هاست. از پاییز که با کوتاه شدن روزها وارد بازار می شود و تا بهار گل می دهد. هر چه تعداد روزهای کوتاه بیشتر شود گل هایش هم بیشتر می شود. با بلند شدن طول روز و گرم شدن هوا، گلدهی اش به خاتمه می رسد و دوباره در پاییز گلدهی اش را از سر می گیرد.

محبوبیتش به دلیل تنوع رنگ گل ها، مدت زمان زیاد گل دهی و مقاومتش به سرماست. برخی ها بعد از اتمام گل دهی خیال می کنند عمر گل تمام شده است و دورش می اندازند. در حالی که می توان با هرس کردن ساقه گل دهنده و کوتاه شدن طول روز و خنک شدن هوا دوباره آن را به گل برد.

نیازهای لازم برای رشد

دما: دمای مناسب برای رشد کالانکوئه 20تا18 درجه سانتی گراد است. در دماهای کمتر از این مقدار گل دهی به تأخیر می افتد و در دمای 27 درجه در همه رقم ها گل دهی به تأخیر می افتد.

کالانکوئه هوای گرم را دوست دارد، پس در تابستان آن را در مقابل کولر قرار ندهید. نوسانات دمایی باعث عدم گل دهی و بدشکلی و کاهش گل ها می شود.

نور: در خانه آن را در محلی قرار دهید که روشن و آفتابی باشد. به خصوص در تابستان که شاخ و برگ گیاه در حال رشد است. یک تابستان خوب مقدمه گلدهی زمستانه است. نور زیاد باعث ایجاد رنگ قرمز ناخوشایندی در برگ ها می شود.

آبیاری: بهتر است در فاصله بین دو آبیاری خاک خشک شود ولی بسته به شرایط دمایی، نور و رطوبت خانه، ممکن است نیاز به آبیاری روزانه داشته باشد. آبیاری بیش از حد باعث ریزش گل ها می شود. البته نیاز به گفتن نیست که در تابستان نیاز آبی گیاهان بیشتر از زمستان است.

نکته: در گلخانه ها معمولا برای تحریک گل دهی یک پوشش تیره روی گلدان می کشند تا گیاه گول بخورد و فکر کند روز کوتاه شده و به گل برود. بهتر است پوشش دهی ساعت 7 عصر شروع و 9صبح برداشته شود. در خانه هم می توان این کار را کرد.

گل لاله

لاله هم مثل سنبل یک گل ویژه بهار است. هرچند هنوز به عنوان یک گل خانگی شناخته نمی شود. بیشتر ما توقع مان از لاله یک گل باغچه ای یا فضای سبزی است. گل کم دوامی است و معمولا یک ماه گل دارد.

نیازهای لازم برای رشد

دما: به سرما مقاوم است و چون اصالتا یک گیاه کوهپایه ای است برای رشد زمستان های سرد، بهار کوتاه و تابستان گرم و خشک می خواهد. البته مثل سنبل در مراحل مختلف زندگی نیازهای دمایی اش متفاوت است. مثلا در پیش رس کردن برای ریشه دهی نیاز به دمای 9درجه دارد. پس از رشد ریشه ها، برای رشد جوانه ها دما کاهش داده می شود.

نور: این گل چه در هوای آزاد و چه در خانه نیاز به آفتاب کامل دارد. پرورش آن در سایه باعث کوچک مانندن گل ها می شود.

آبیاری: سعی کنید زمانی به آن آب بدهید که خاک گلدان خشک باشد. زهکش گلدان را هم به طور مرتب چک کنید.

نکته: گل لاله را هم می توانید با همان روش سنبل در خانه گل دار کنید.

گل سنبل

سنبل یکی از گل هایی است که خاستگاه آن ایران است ولی در حال حاضر در کشور هلند در ارقام متنوع و فراوان، تولید و به سراسر دنیا صادر می شود.

سنبل از خانواده سوسن است. این گیاه دارای سه نوع است: سنبل هلندی، ولایتی و رومی. سنبل ولایتی همان سنبل ایرانی است که از قدیم برای ایام نوروز می کاشته اند و پیازهای آن را بیشتراز مازندران می آورند.سنبل ولایتی پیازهایش کاملا روستایی است.

سال های زیادی در زمین مانده و خودبه خود زیاد شده ، بنابراین برای باغ ها و چمنزارها، گل بهاری مناسبی است. این رقم نسبت به ارقام گل درشت و پرگل هلندی،خوشه هایش تنبل و تنک است و بین گل هایش فاصله زیادی دارد. رقم رومی هم سفید، خیلی کوچک، تنک و بسیار خوشبو است و زودتر از سنبل هلندی باز می شود.

گل سنبل رنگ های متفاوتی دارد. تا حالا بیش از 100گونه از آن شناسایی و تولیدشده است. در ایران، ما بیشتر بنفش، آبی کاربنی، سفید و ارغوانی اش را دیده ایم ولی رنگ های قرمز، نارنجی، زرد، صورتی ملایم و آبی روشنش هم تولیدشده است. گرچه بنفش و آبی کاربنی اش پرطرفدارتر و اصیل تر است، ولی هرکدام از ما بر اساس سلیقه مان، رنگ دلخواه آن را انتخاب می کنیم.

نیازهای لازم برای رشد

دما: پیازهای سنبل دارای سه سیکل زندگی هستند. گرما ، سرما و گرما. گرمای اول مربوط به فصل گلدهی در بهار است. سرما هم که مربوط به زمان خواب زمستانه اش است. گرمای دوم هم برای رشد دوباره اش در بهار سال بعد است.

این گیاه در زمستان باید در معرض هوای سرد قرار گیرد تا با رسیدن بهار گلدهی را شروع کند. یادتان باشد پیازهای سنبل را در ایام نوروز شب ها در جای خنک بگذارید تا ماندگاری گل ها افزایش یابد.

نور: سنبل، آفتاب پسند بوده و بهترین جا برای آن نزدیک پنجره جنوبی خانه است اما موقع گلدهی سعی کنید نور مستقیم نخورد.

آبیاری: از خاک خیلی خیس خوشش نمی آید. فاصله بین دو آبیاری به قدر خشک شدن خاک پای گلدان است. آبیاری زیاد باعث پوسیده شدن پیاز آن می شود.

نکته: در آخرین روزهای اسفند و برای رساندن گل به شب عید می توانیم گلدان را از روی تراس برداشته و داخل اتاق بیاوریم. با این کار به گل شوک واردشده و درواقع گل را گول زده ایم. این طوری گل فکر می کند بهار شده و گل می دهد. گل لاله را هم می توانید با همین روش در خانه گلدار کنید.

زینب خزایی - جامعه / روزنامه خبرنگاران