شکل گیری مجدد فضای حزبی- سیاسی اسپانیا - مجله نیلوفری

حزب سوسیالیست در این انتخابات 120 کرسی مجلس اسپانیا را به دست آورده که 3 کرسی کمتر از کرسی هایی است که در انتخابات قبلی در 28 آوریل به دست آورده بود. حزب محافظه کار مردمی (PP) نیز برنده 88 صندلی در مجلس شد که رشدی قابل توجهی را در قیاس با 66 کرسی فتح شده توسط این حزب در انتخابات قبلی نشان می دهد. اما حزبی که بیشترین رشد و بالاترین پیشروی را داشت و باید آن را برنده واقعی انتخابات یکشنبه دانست، حزب دست راستی افراطی وکس بود که 24 کرسی خود در انتخابات قبلی را به 52 کرسی ارتقا داد. طوری که اکنون تبدیل به سومین حزب اصلی مجلس نمایندگان اسپانیا به عنوان دومین نهاد قانون گذاری در این کشور شده است. در این میان حزب پودموس هم که یک حزب ترکیبی بین چپی ها و راست های میانه رو است 35 کرسی از 42 کرسی را که در انتخابات اوایل بهار سال جاری به دست آورده بود، برای خود حفظ کرد.

بدتر از همه وضع حزب راست میانه همشهری ها (سیودادانوس) بود که به یک باره 40 کرسی سابق خود را از دست داد و به 10 کرسی بسنده کرد. در پی این رویداد البرت ریورا رهبر واقع بین این حزب گفت: بهتر است تعارف و ظاهر سازی را کنار بگذاریم زیرا شکست بسیار بدی خوردیم.

بدیهی بود که سانتیاگو اباسکال، دبیرکل حزب وکس در عکس العملی کاملاً متفاوت از توفیق و صعود چشمگیر حزبش بگوید: همین 11 ماه پیش ما و همتاهایمان هیچ سهم و صندلیی در هیچ نهاد دولتی و ائتلاف حکومتی نداشتیم. اما اکنون در صندلی سومین حزب بزرگ کشور قرار گرفته ایم. این درسی خوب و قاطع به چپ های اسپانیا است تا بدانند رجحان خاصی بر ما ندارند و از همین رو بهتر است در پی ترمیم ایده ال های کاری خویش باشند. پابلو ایگلسیاس، رهبر حزب پودموس نیز معتقد است، تکرار انتخابات ماه آوریل اسپانیا فقط یادآوری کرد که جناح راست و همچنین راست افراطی در اسپانیا اوج گرفته و به جمع قوی ترین احزاب فعلی اروپا پیوسته است. وی اضافه نمود: فضای فعلی می گوید بهترین راهکار برای جامعه امروز اسپانیا تشکیل دولتی ائتلافی است که اعضای شاخص و اصلی آن از حزب ما و حزب سوسیالیست بیایند. این امر در انتخابات ماه آوریل نیز جلوه گری نموده بود اما حالا یک الزام غیر قابل کتمان است. یک رویداد مهم در انتخابات یکشنبه کوشش نه چندان پیروز پدرو سانچز، نخست وزیر اسپانیا و پابلو کاسادو رهبر حزب محافظه کار ملی برای کسب هرچه بیشتر آرای طرفداران سیودادانوس بود که از موضع گیری های ناپخته این حزب به ستوه آمده و تغییر موضع داده اند. شاید کاسادو و تغییر دادن صندلی وسمت و سوی حزبش و سوق دادن حزب محافظه کار ملی به جناح میانه روها (پس از رویکرد مرتبه قبلی حزب به دست راستی ها) پیروز بوده باشد. اما جذب چشمگیر آرای همشهری ها (سیودادانوس) چیزی نبود که کاسادو و همکارانش به آن نایل شده باشند. سانچز هم فقط می تواند به این ببالد که روابطش باایالت همواره ناآرام و استقلال طلب کاتالونیا را وارد فاز تازه ای نموده که در آن بوی اقتدار دولت مرکزی بیش از گذشته به مشام می رسد. اما این برای سانچز کافی نیست و حزب سوسیالیست همچنان فاقد آرای لازم برای تشکیل یک دولت مستقل و حتی شکل دهی یک دولت ائتلافی بدون خدشه است. این بردی است که سانچز را حفظ و تقویت می نماید، اما هرگز به یکه تازی نمی رسد.

* منبع: EL Pais